NC cruel emotion [kookv]

                มือหนาของจอนจองกุกออกแรงกระชากไปยังข้อมือเล็กของแทฮยองเข้า อย่างแรงจนทำให้คนตัวบางที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องครัวนั้นต้องสะดุ้ง ออกตามแรงที่ร่างสูงส่งมาให้แบบนั้นก่อนจะเดินตามจอนจองกุกไปอย่างขัดไม่ได้ 

                "มึงต้องทำให้กูเสร็จ..เพราะกูค้างมานะแทฮยอง" 

                และแล้วสิ่งที่ทำให้ความคิดของแทฮยองกระจ่างลงได้นั่นก็คือคำพูดของจอนจองกุกที่เอ่ยบอกมายังเขาระหว่างที่อีกคนกำลังลากเขาออกมาจากห้องครัวแบบนี้.. 

                ไม่ได้นะแทฮยอง นายจะยอมจอนจองกุกต่อไปไม่ได้.. 

                ดังนั้นในระหว่างที่จอนจองกุกกำลังลากแทฮยองขึ้นมายังชั้นบนของบ้าน ระหว่างบันไดนั้น แทฮยองก็ได้สะบัดข้อมือของอีกฝ่ายลงจนทำให้จอนจองกุกต้องหันกลับมาเมื่อเห็นว่าแทฮยองกำลังดื้อกับเขาอยู่ 

                ยิ่งกว่าม้าพยศ 

                "ไม่ได้ กูไม่ทำอะไรทั้งนั้น!" 

                "อ่อ.. หรือจะทำตรงบันได?"จอนจองกุกเอ่ยบอกพลางแสยะยิ้มของตนขึ้น มือหนาที่กำลังจับอยู่ที่ข้อมือของแทฮยองค่อยๆคลายลงก่อนจะหันกลับมาปลดซึ่งกระดุมเสื้อของตนให้หลุดออกจนหมด .. " ..ก็ได้นะ ตรงนี้ก็โอเค" 

                "ไม่เอา ไม่ กูไม่ทำ.. อื้ออออ" แทฮยองเอ่ยร้องขัดขืนขึ้นมาหากแต่ว่ายังไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น มือหนาของจอนจองกุกก็เหวี่ยงเสื้อที่ตัวเองสวมใส่อยู่ลงไปกองกับพื้นขั้น บันไดแล้วเอื้อมมาโน้มต้นคอของแทฮยองเข้ามาหาเขาแล้วประกบเรียวปากของตนลงไป ทันที 

                กลีบปากนุ่มของแทฮยองนั้นเริ่มที่จะบวมช้ำเล็กน้อยเมื่อเรียวปากของจอนจองกุกออก แรงกดมันลงมาแรงๆ ด้วยฤทธิ์ของแอกอฮอล์ที่จอนจองกุกดื่มมานั้นทำให้อีกคนขาดสติขาดความยั้งคิด ลิ้นอุ่นของจอนจองกุกที่ปลายลิ้นมีรสชาติฝาดของแอลกอฮอล์ผสมปนอยู่โผเข้าไป ในโพรงปากชองแทฮยองอย่างรุกล้ำจนทำให้คนตัวเล็กต้องนิ่วกน้าลงด้วยความ รู้สึกแปลกๆ 

                เท่านั้นยังไม่พอ ฟันสีขาวอันแข็งแรงของจอนจองกุกก็จัดการกัดลงมาบนกลีบปากของแทฮยองอย่างไม่สนใจซึ่งอะไรใดใดทั้งสิ้น.. 

                เจ็บ.. จองกุกกัดแทฮยอง เขาเจ็บ 

                ในระหว่างที่กลีบปากกำลังประกบกันอยู่ มือหนาของจอนจองกุกก็เลื่อนต่ำลงมาปลดเสื้อของแทฮยองออกจนหมดจนเสื้อของคนใต้ร่างหลุดลงไปกองกับพื้นของขั้นบันไดอย่างไม่รู้ตัว มารู้ตัวอีกที นิ้วเรียวของจอนจองกุกก็กำลังลูบไล้อยู่ที่ส่วนของแกนกายของแทฮยองผ่านทางเนื้อผ้ากางเกงของอีกฝ่ายเป็นที่เรียบร้อย 

                นี่แทฮยองจะต้องโดนจริงหรอ.. ทั้งที่เขาไม่ผิดเนี่ยนะ 

                "อื้ออออ .." ร้องครางออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกว่าอากาศของตนกำลังจะขาดหายไป นั่นจึงทำให้จอนจองกุกยอมผละออกมาจากเรียวปากของแทฮยองแต่โดยดี และเมื่อแทฮยองเริ่มรู้ว่าจอนจองกุกจะทำอะไรกับเขา เขาจึงดิ้นไปมาอยู่ใต้อ้อมกอดของอีกฝ่ายที่โอบรัดเขาอยู่ ".. ปล่อย! มึง กูไม่เอานะ " 

                "มึงไม่เอาแต่กูจะเอา" กระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปากของตนเบาๆ และก็ต้องรู้สึกอารมณ์เสียขึ้นเล็กน้อยเมื่อแทฮยองยังดิ้นไปมาอยู่ไม่หยุดแบบนี้ ".. ดิ้นมากนักหรอ ได้" 

                "มึงจะทำอะไร?" 

                ไม่นานนักสิ่งที่เป็นโลหะชิ้นเล็กๆขนาดพอดีมือก็ถูกสวมใส่เข้ามาที่ข้อมือของแทฮยองข้างนึง ก่อนที่อีกข้างของมันจะถูกนำลงไปรัดเกี่ยวเอาไว้กับซี่ของราวบันไดด้านข้างแบบนั้น แทฮยองพยายามดิ้นไปมาอย่างขัดขืนระคนสงสัย และเมื่อเขาได้หันกลับไปมองว่าจอนจองกุกกำลังใช้อะไรอยู่กับข้อมือของเขาแบบนั้น แทฮยองก็ต้องหน้าซีดเผือกลง.. 

                กุญแจมือ.. 

                "กุญแจมือไงที่รัก.." เอ่ยบอกพร้อมกับก้มหน้าลงไปยังแผงอกของแทฮยองที่ยอดอกของมันกำลังชูชันขึ้น มายั่วยวนยังสายตาของจอนจองกุกยามที่อีกคนกำลังเปลือยซึ่งแผงอกแบบนี้ ลิ้นหน้าเกี่ยวตวัดรัดมันไปมาพร้อมกับที่มืออีกข้างของเขาก็เอื้อมไปบีบดึง ยังยอดอกสีชมพูของอีกฝ่ายอย่างหยอกล้อ 

                อ๊า.. แทฮยอง.. คืนนี้นายไม่รอดแน่.. 

                "จะ.. จองกุก.. อื้อ.. ปล่อย.." แทฮยองเอ่ยร้องขึ้นมาอย่างทุกข์ทรมาณเมื่อจอนจองกุกจัดการใช้ฟันของเขาขบกัด ลงมาที่ส่วนปลายของยอดอกของแทฮยองจนทำให้แทฮยองต้องเสหน้าหันไปทางอื่นด้วย ความเสียวระคนความเจ็บที่ผสมผสานกันไป.. 

                จะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้.. แม้มืออีกข้างของแทฮยองจะยังว่างอยู่ หากแต่ว่ากุญแจมือที่ข้อมือด้านซ้ายนั้นก็คงยังพันธนาการเขาเอาไว้อยู่ไม่ห่าง 

                "อย่าดิ้น.. ถ้าไม่อยากเจ็บ" จอนจองกุกเอ่ยบอกออกมาราวกับพญาราชสีห์ที่เอ่ยขู่คำรามกับเหยื่อใต้ร่างของ เขา มือหนาค่อยๆเอื้อมลงไปวนเล่นอยู่ที่จุดอ่อนไหวของแทฮยองผ่านทางเนื้อผ้า และเมื่อทนไม่ไหว..เขาจึงจัดการปลดกางเกงของแทฮยองออกและโยนมันออกไปให้พ้น ทาง.. 

                และก็มาถึงเวลาที่แทฮยองมี เพียงสิ่งปกปิดเดียวอยู่บนร่างของเขาทำให้จอนจองกุกถึงกับพึงพอใจได้ระดับ หนึ่ง หากแต่ว่าเขาก็ไม่ได้พอใจซึ่งอะไรมากเมื่อเขาบอกให้แทฮยองหยุดดิ้น หากแต่ว่าคนใต้ร่างกลับไม่ยอมทำตามมาในสิ่งที่เขาเอ่ยบอดแม้แต่น้อย 

                ซ้ำร้ายไปมากกว่านั้น เมื่อแทฮยองกลับยังดิ้นไปมาอยู่ไม่หยุด จนทำให้จอนจองกุกรู้สึกอารมณ์ไม่ดีเมื่ออีกคนกำลังขัดคำสั่งของเขา.. 

                "ปะ.. ปล่อยกู.. " 

                ช่วยไม่ได้.. อยากพยศเองนะ 

                "ก็ได้แทฮยอง.. กูไม่ช่วยมึงนะ..หึ" 

                จอน จองกุกเอ่ยบอกพลางจ้องลงมามองยังแกนกายของแทฮยองภายใต้ซับในสีขาวแบบนั้น ครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาจะจัดการใช้มือหนาของตนฉีกกระชากซับในตัวนั้นให้หลุดพ้นออกไป จากร่างของแทฮยองจนไม่เหลือเอาไว้ซึ่งชิ้นดี จะเหลือก็มีเพียงแต่แกนกายของแทฮยองที่กำลังตั้งขึ้นมาได้ในระดับหนึ่ง.. 

                ในตามปกติ.. ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม.. จอนจองกุกจะใช้นิ้วของเขาเข้าไปก่อนใช่ไหม? เพราะเพื่อที่จะให้ทางช่องท้องของอีกฝ่ายปรับตัวได้โดยดีและลดแรงเจ็บกับอีกคนที่อาจจะเกิดขึ้นมาได้.. 

                หาก แต่ว่าในครั้งนี้ ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่จอนจองกุกได้ดื่มเข้าไปตั้งแต่แรก รวมทั้งอารมณ์ที่ค้างจากหญิงสาวที่ตนกำลังนัวอยู่ด้านข้างนั้นในตอนที่แทฮยองได้โทรไปหาเขาจนทำให้จอนจองกุกรู้สึกขัดจังหวะ 

                จึง ทำให้จอนจองกุกถอดกางเกงทั้งหมดของตนออกอย่างไม่รีรออะไรและจัดการเสียบแกน กายแข็งแรงของเขาเข้ามาที่โพรงช่องท้องทางสีสวยนั้นของแทฮยองอย่างรวดเร็ว จึงทำให้คนใต้ร่างที่นอนอยู่บนขั้นบันไดนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้นมาอันเนื่อง มาจากว่าเขายังไม่สามารถปรับร่างกายของตนให้ยืดหยุ่นได้พอสมควร.. 

                มันไม่เสียว.. ไม่.. ไม่เลยสักนิด.. แต่มันเจ็บ เจ็บมาก..  

                เจ็บราวกับว่าในส่วนอ่อนไหวตรงนั้นของแทฮยองมันจะฉีกออกจากกันเสียให้ได้.. 

                "มะ.. มึง กูเจ็บ..เอาออกไปได้ไหม.. กูขอ" แทฮยองเอ่ยอ้อนวอนอีกคนในขณะที่ส่วนส่วนนั้นก็กำลังเคลื่อนไหวและเข้าไปจนสุดทางของแทฮยองอยู่ไม่หยุดหย่อน 

                หากแต่ว่าสิ่งที่แทฮยองได้กลับมานั่นก็คือสีหน้าและความสะใจของจอนจองกุกที่มอบมาให้เขาเพียงแค่นั้น... 

                "อยากได้หรอ? หึ.. ไม่!"  

                จอน จองกุกเอ่ยบอกเพียงแค่นั้นก่อนจะขยับเขยื้อนส่วนแกนกายของเขาที่ใหญ่พอสมควร เสียดสีไปกับทางช่องท้องสีสวยในร่างกายของแทฮยองอย่างไม่ใยดีอะไรกับความ ทุกข์ของอีกคน ขอเพียงแค่เขาเสร็จก็พอ.. เพียงแค่นี้.. 

                ขยับปรับระดับทวีความรุนแรงของตนมากยิ่งขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้แทฮยองยิ่งเจ็บมากขึ้นไปเท่านั้น มือบางของแทฮยองจับเข้าไปที่ราวบันไดอย่างยากลำบาก นิ่วหน้าลงเมื่อจอนจองกุกทวีความรุนแรงของตนมากยิ่งขึ้นจนเกินกว่าร่างกายของแทฮยองจะทนไหว.. 

                เจ็บ.. เจ็บที่สุด..  

                ไม่ไหวแล้ว.. แทฮยองไม่ไหวแล้ว 

                "อ๊าาาา.." จอนจองกุกเอ่ยพึมพำขึ้นในลำคอของตนอย่างพอใจและสุขสมเมื่อน้ำรักสีขาวของเขา ถูกปลดปล่อยออกมาจนชุ่มกับโพรงช่องท้องของอีกคนและในบางส่วนนั้นก็ได้เลอะ ออกมานอกโพรงจนไหลย้อนลงมาใต้หว่างขาเนียนขาวแบบนั้น 

                ช่างสร้างความพึงพอใจให้กับจอนจองกุกเสียเหลือเกิน 

                "เสร็จแล้วใช่ไหม.. ฮึก.."  

                เสียง ครางปนสะอื้นของแทฮยองที่ดังออกมาหลังจากที่จอนจองกุกถอนแกนกายของเขาออก จากร่างของแทฮยองไปแล้ว คนตัวเล็กเอ่ยพูดอย่างยากลำบากพลางสะกดกลั้นเอาไว้ซึ่งเสียงสะอื้นของตัวเอง ที่กลั้นมาตั้งแต่ตอนเริ่มต้น 

                ร่างบางหุบขาลงในทันทีพร้อมกับหดขดตัวลงอย่างรวดเร็วนั้นทำให้จอนจองกุกที่พึ่งเสร็จกับกิจกรรมของลงตนไปต้องขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างสงสัย 

                และ เมื่อความสงสัยของเขามีมากจนทนต่อไปไม่ได้ มือหนาจึงเอื้อมไปจับที่ขาอ่อนของคนใต้ร่างก่อนจะยกขึ้นมาดูเพราะสงสัยเสีย เหลือเกินว่าทำไมแทฮยองต้องรีบหดตัวลงแบบนี้.. 

                และแล้วจอนจองกุกก็ต้องหายสงสัยและเข้าใจ เขาเบิกตากว้างขึ้นทันทีอย่างตกใจเล็กน้อยกับภาพตรงหน้าที่เห็น.. 

                เข้าใจแล้วหล่ะ ว่าสิ่งหล่อลื่นของแทฮยองมาจากไหน.. 

                ก็โลหิตที่ไหลอยู่ระหว่างหว่างขาเนียนแบบนั้นมันไหลออกมาเยอะมา ไหลออกมาเยอะจนผสมปนเปกับคราบน้ำสีขาวขุ่นของจอนจองกุกจนเลอะท่วมกับขั้นบันไดอยู่มากเลยทีเดียว